Het meest recente meesterwerk van Rockstar (in ieder geval tot Grand Theft Auto VI), Red Dead Redemption 2, zit boordevol verontrustende dingen die je in de uitgestrekte wildernis kunt vinden. Rockstar staat erom bekend hun nauwkeurig gedetailleerde werelden te vullen met allerlei paaseieren en verontrustende mysteries. Sterker nog, menig YouTube-kanaal werd de eerste paar duizend keer bekeken door slordige beelden te uploaden van een frivole jacht op Bigfoot in de bossen van GTA: San Andreas. In RDR 2 wordt dit tot het uiterste doorgevoerd, van „Night-Folk” en moerassen vol alligators tot wrede roversbendes genaamd de „Skinners” (je kunt wel raden wat hun werkwijze is). RDR 2 kan in een handomdraai veranderen in een horrorspel.
Eén locatie in het bijzonder is de meest huiveringwekkende locatie, Roanoke Ridge, een fictieve versie van de echte Appalachian Trails, de centrale locatie van het 6e en laatste hoofdstuk van het hoofdverhaal, een mishandelde Van der Linde-bende die daar hun toevlucht zoekt in een grot genaamd Beaver Hollow. Hoofdstuk 6 is streng. De bendeleider, Dutch, wankelt op de rand van waanzin, en de autoriteiten zijn dichterbij dan ooit, klaar om ze naar de galg te slepen. Door de gebeurtenissen in het verhaal hangt al een gevoel van diepe melancholie op Roanoke Ridge. De aankomst van de speler in Roanoke Ridge is onheilspellend: hij moet een bende kannibalistische, inteeltmaniakken, bekend als de Murfree Brood, uit Beaver Hollow evacueren. Van daaruit wordt het alleen maar erger, onze geliefde hoofdpersoon, Arthur, met wie we nu ongeveer 40 uur verbonden zijn, sterft snel als gevolg van tuberculose. De bossen beginnen claustrofobisch te worden; de speler snakt naar de open vlaktes van de Heartlands, of naar de adembenemende uitzichten in Ambarino.
Roanoke Ridge zit ook boordevol afschuw; de speler kan een naakte, wilde wolvenman tegenkomen, de bomen zelf fluisteren af en toe, de ontmoetingen met de eerder genoemde Murfree Brood zijn enkele van de meest maagkarnende willekeurige gebeurtenissen in het spel, waarbij ze op slordige wijze lichamen opstapelen in koetsen getrokken door zieke paarden met schurft, of kampeerders afslachten. De enige stad op dit deel van de kaart, met uitzondering van de eveneens griezelige Butchers Creek en de met bandieten gevulde Van Horn, is Annesburg, met alleen een berooid hotel en een munitiewinkel (een schijntje vergeleken met Saint Denis). Wat Annesburg wel heeft, is een kolenmijn, waarvan de bewoners zijn aangekoekt met roet en voortdurend de longen schoonmaken die bekleed zijn met slijm.
De sfeer is echt beklemmend. De somberheid wordt alleen maar versterkt door de regiospecifieke omgevingsmuziek van de game, het feit dat Roanoke weinig drones heeft en een constant zoemend geluid, vergezeld van sinistere gitaarversieringen (en het flauwe gefluister van de bomen). Het gebied is echt een bewijs van hoe getalenteerd Rockstar is. RDR2 is zonder twijfel een van de mooiste games die er zijn, waarbij sommige gebieden ronduit meditatief zijn om zachtjes doorheen te rijden, terwijl je tegelijkertijd bang en volledig depressief kunt worden.